Tunesië augustus 2019

Eind juli begin augustus ben ik twee weken naar Tunesië gegaan voor vrijwilligerswerk. Als eerste ff geklaag over de vliegtuigmaatschappij. Wij vlogen vanaf Brussel (ideaal voor mij) naar Tunis met Tunis air. Op de heen weg hadden wij meer dan drie uur vertraging (kunnen wel geld terug vragen via de eu-claim, althans als ze nog bestaan….zal wel 6 maanden duren ofzo voordat wij het geld terug krijgen). Wel hebben wij een bon van 8 euro gehad. Toen ik eten had gekocht sloegen ze mijn bon aan als 15 euro. Klein voordeeltje dan maar weer….Op de terugweg wederom meer dan drie uur vertraging. Helaas kunnen wij geen geld terugvragen. Tevens hebben ze ons 40 minuten in een heet vliegtuig laten zitten zonder drinken, en het ergste was dat er niks in het Engels werd omgeroepen alleen in Frans en Arabisch. Dus als ze opgeroepen hadden dat wij gingen neerstorten had ik nog relax gezeten haha. Zo ff gal gespuwd over de maatschappij waar ik nooit meer mee vlieg…

Zo dan maar eerst uitleg over Tunesië. Vanuit Nederland gingen er 8 vrijwilligers mee (vanuit de Nederlandse organisatie) en in Tunesië waren er nog eens rond de 25 vrijwilligers. Gedeelte vanuit de Tunesische organisatie en gedeelte van het rode kruis. De eerste paar dagen was kennismaking met elkaar en daarna 8 dagen verzorgen wij een zomerkamp voor gehandicapten (kinderen).

Op vrijdag 26 juli kwamen wij aan in Tunis. Met een bus reden wij naar het kamp in Hammamet. In de bus wachten al een aantal vrijwilligers vanuit Tunesië. Helaas moest een Chinees meisje (zij studeert in Duitsland en kent via via de organisatie) achter blijven bij de douane. Zij kwam in de avond laat aan. De volgende dag na het ontbijt het park een beetje verkend en het strand. Het park (huisjes met aparte ruimte voor douches en w.c.’s) lag aan het strand. Het park was mooi opgezet met veel natuur. Verder in de ochtend dingen klaarzetten en elkaar beter leren kennen via een aantal spelletjes. Inmiddels waren ook (bijna) alle andere vrijwilligers aangekomen. Na de lunch tijd voor siësta en zwemmen in de zee. Hierna ben ik met een drie andere inkopen gaan doen. Na de inkopen gingen wij met een aantal een toneelstuk voorbereiden. Het toneelstuk was Belle en het Beest, de Arabische en de Nederlandse versie gemixt. Iemand had dit al uitgeschreven. Het toneelstuk werd in het Arabisch verteld en werden door een aantal vrijwilligers uitgebeeld. Ik mocht de rol van de oude rijke man spelen die drie dochters (o.a. Belle) had. Dus ik was ineens vader met dochters…..Nooit geweten wat ik achter gelaten heb jaren geleden in Tunesië haha. 1 dochter was dus Belle (gespeeld door een Tunesische), 1 andere dochter uit Tunesië en 1 dochter uit Nederland van allemaal rond de 22 jaar. Later meer over het toneelstuk. Na het avondeten gingen wij naar een terrasje in de buurt bij het park. Helaas (of misschien ook goed voor mij) zonder alcohol.

De volgende dag om 8:30 ontbijten en daarna zwemmen. o.a. laten zien hoe het straks gaat als wij met de gehandicapten gaan zwemmen. Na het douchen een aantal workshops voorbereiden. Na de lunch siësta (F1 kijken, zwemmen) en weer voorbereiden van het toneelstuk. Het doornemen/oefenen ging wat langzamer omdat er een heleboel mensen zich mee bemoeide. (wel goede ideeën vaak hoor). Na het avondeten twee keer het toneelstuk gespeeld (generale). Na de afsluiting dansen en plezier maken. Tevens krijgen wij foto’s te zien van een aantal kinderen in het weeshuis waar wij maandag ons toneelstuk gaan spelen. Op maandag om 7 uur ontbijten en om 8 uur de bus naar het weeshuis. Het was ongeveer 1,5 uur rijden. Hier hebben wij het toneelstuk opgevoerd en gedanst (drankje en snack) met de gehandicapten. Om 1 uur zijn wij ergens gaan lunchen met de vrijwilligers. Dit duurde helaas alleen erg lang. Nadat wij terug waren zwemmen in de zee. Dinsdag om 8:30 ontbijten en dingen voorbereiden voor de gehandicapten kwamen op woensdag. Na de siësta tijd om naar de markt te gaan voor het shoppen van souvenirs. Ik heb een bordje gekocht met als tekst de naam van mij en Melanie. Alleen wist een vrijwilligster mijn naam niet helemaal goed dus nu staat er Roland loves Melanie. Dus vanaf die dag had ik twee namen….

Op woensdag ben ik vroeg opgestaan. Ja, u leest het goed Ronald (of Roland) is vrijwillig vroeg opgestaan om 5:20 om de zonsopgang (vanuit zee) te bekijken. Na de zonsopkomst nog ff gezwommen en terug naar bed maar weer. Na het ontbijt (8:30) de laatste voorbereidingen en kamer wisselen. Hierna kwamen al twee scholen aan in het kamp. In totaal rond de 20 gehandicapten. Na de lunch kwam het weeshuis van maandag. Dit waren rond de 20 gehandicapten. De meeste waren kind en een aantal oudere (kinderen). Iedereen kreeg een kind toegewezen. Ik had een jongen man (Salim) van 15 jaar in een rolstoel. Geestelijk was hij verder helemaal goed en kon dan ook alles zelf regelen. Mijn kamergenoot (een Tunesier die niet heel veel Engels sprak) had een zwaardere gehandicapte. Deze was lichamelijk als geestelijk (o.a. niet praten en spastisch). Veel mensen hadden lichamelijk en geestelijk een aandoening. Een flink aantal ook alleen lichamelijk. Omdat Salim veel dingen zelf kon doen kon ik ook vaak helpen met andere dingen of aandacht besteden aan andere mensen. Bij de ontvangst hebben wij een aantal spelletjes gedaan. Na het eten een mini disco en toen gingen ze om 22 uur naar bed. De vrijwilligers hadden nog een meeting.

Op donderdag gingen wij na het ontbijt zwemmen in de zee. Gelukkig was de zee rustig. Met een koord werd er een bepaald gebied afgezet waar ze in konden zwemmen. Gelukkig is er een pad aangelegd door de stichting waardoor de rolstoelen bijna tot aan zee konden komen. Af en toe was er een pauze om wat te drinken. Na ongeveer 2 uur zwemmen gingen wij douchen. Aangezien sommige hulp nodig hadden nam dit tijd in beslag. Na de lunch was het tijd voor siësta. Op 16:30 was er wat te eten en te drinken en om 17 uur begonnen een aantal workshops voor de gehandicapten. o.a. dans en muziek, tekenen, raden wat er onder een doek zit. Voor het avondeten moest ik helpen met klaarzetten. Het eten wordt verzorgd door het park. Wij moesten zorgen dat het eten klaar gezet werd op de borden. Na het avondeten was het tijd voor karaoke en disco.

De vrijdag was eigenlijk hetzelfde. Zwemmen, douchen, siësta, workshop. In de avond hebben wij een spel gedaan waarbij ze ons Arabisch moesten leren. Als afsluiter weer dans en muziek. Na de meeting nog ff wat napraten en om half een naar bed. Op zaterdag geen zwemmen i.v.m. de drukte van de lokale mensen. Zaterdag om 8:15 ontbijt en daarna werd de groep in tweeën opgedeeld. Een deel ging shoppen in de morgen en 1 in de middag. Ik ging met een groep als eerste shoppen voor kleding van de kinderen. Vanuit WWVK (wereldwijd voor kinderen) was er een sponsor bedrag om kleren te kopen. Erg gaaf. Het mooiste verhaal was wat iemand vertelde. Bij het afrekenen kwam een lokaal iemand aan de praat met een vrijwilligster. Zij had kleding gekocht voor haar twee dochters maar legde wat kleding weg zodat zij geld kon doneren aan de stichting zodat er kleding gekocht kon worden voor de gehandicapten. Een heel erg mooi verhaal. Na een drankje gingen wij terug naar het park. Na de lunch en siësta was het tijd om waterspelletjes te doen met onze groep. De waterspelletjes monde al snel uit in een watergevecht. Na het douchen en eten gingen wij in de avond een film (Lion King) kijken met o.a. popcorn als snack. Omdat het allemaal wat langer duurde gingen ze om 23:30 naar bed. Is tenslotte weekend toch?

Op zondag begonnen wij na het ontbijt met waterspelletjes. Nu konden wij deze gelukkig wel uitvoeren zonder dat het chaotisch werd. In de middag werden er spelletjes gedaan en foto’s gemaakt. In de avond werd er door de een aantal Tunesiërs een animatieshow opgevoerd. Op maandag werd er weer gezwommen in de ochtend en in de middag spelletjes met o.a. toneelvoorbereiding. In de avond op tijd eten en met de bus naar een terras. Voordat iedereen in de bus zat ben je een tijd verder zoals u wellicht kan voorstellen. Op het terras een drankje (lees geen alcohol) gedaan en naast het terras was er plaats voor een soort speeltuin voor de kinderen. Zoals u kunt voorstellen waren wij pas later terug. Dus de volgende dag pas om 8:30 ontbijten.

Op dinsdag weer zwemmen en in de middag heb ik geholpen met de voorbereidingen van een Italiaanse/Pizza avond. De pizza’s werden gelukkig bezorgd. In de avond viel er nog wat regen. Gelukkig waren wij toen al klaar met eten en overleg. De woensdag was de laatste hele dag voor het kamp. De zee was vandaag erg wild waardoor er niet gezwommen kon worden. Dan maar op het strand en heel klein stukje van de zee om o.a. waterspelletjes te doen. Na afloop konden een aantal vrijwilligers (o.a. ik) zwemmen in de zee. Wel leuk hoor met die golven. Na het douchen wat schoonmaken en opruimen en lunch. In de avond was het tijd voor de bonte avond. Een aantal vrijwilligers en gehandicapten hebben wat voorbereid en uitgevoerd. Wij hebben weer het toneelstuk opgevoerd. Ik denk toch dat ik maar Acteur ga worden. Iedereen was laaiend enthousiast. Tevens werden er wat kado’s over en uit gewisseld. Rond 12 uur gingen ze naar bed en de meeste vrijwilligers gingen nog wat napraten. (rond 3 uur in bed).

Donderdag op tijd op (6:45) om een aantal vrijwilligers uit te zwaaien waaronder mijn kamergenoot. Na het ontbijt gingen de eerste twee bussen (met de gehandicapten) al weg. Om 10 uur reed uiteindelijk de laatste derde bus weg. Na de meeting gingen er ook een flink aantal vrijwilligers al weg. Eerst schoonmaken en opruimen. Daarna ff kort zwemmen, lunchen en nog wat meer gezwommen. Na de siesta gingen wij om 16:30 met de vrijwilligers die nog over waren Hammamet in. O.a. over de markt gelopen, drankje gedaan (ja eindelijk een biertje…). Na een snack en nog wat lopen over de markt gingen wij eten bij een restaurant. In totaal waren wij met 13 mensen. Iets voor 12 uur waren wij terug. Omdat wij om 4 uur al op moesten voor de terugreis ben ik met een aantal maar niet gaan slapen maar op het gras gaan liggen en wat nagepraat. En toen was het tijd om naar het vliegveld te gaan en afscheid te nemen van Tunesië.

Dit avontuur ging ik eigenlijk blanco in zonder verwachtingen omdat ik totaal niet wist hoe het eruit zou zien en gaan. Deze reis is mij super goed bevallen. Ik heb heel veel geleerd en veel nieuwe mooie mensen leren kennen, zowel vrijwilligers als gehandicapten. Het was enorm bijzonder en mooi om ze te zien lachen en plezier te hebben. Dit geld ook voor mij en de andere mensen. Het heeft mij weer laten inzien hoe gelukkig (als je gezond bent) ik mag zijn met het leven hier. Ik ben enorm blij en dankbaar dat ik dit kon doen. Een aanrader!

Begin september ga ik nog drie weken naar Peru met een groepsreis en dan per 1 oktober weer werken.

Groeten Ronald